Yetersiz Olduğumu Düşünmekten Bıktım

İnsanlar bana bu duyguyu yaşatmayı seviyor mu yoksa ben mi mozaşisttim hala bu problemi kafam almış değil. İnsan kaybetmekten bıktım, yenilerini kazanmaya çalışmaktan bıktım. Bıktım bıktım ve bıktım. Üzgünüm sürekli mutlu yazılar yazmayacağım bu bloga çünkü hayatım Amerikan komedi dizisi deği. Yok aslında öyle traji-komik. Bütün senemi zaten anlamsız şekilde harcadım bir de uf tamam konuşmicam kesiyorum. Sadece bazen yetersiz olduğumu düşünüyorum. Onlar mükemmel ben değilmişim gibi geliyor. Ne bileyim ergenlik midir nedir? Ama sonra annemle ya da arkadaşımla konuşuyorum rahatlıyorum çünkü kendi yaşamımın aslında güzel olduğunu görüyorum. Bazen biz insanlar bencil olabiliyoruz annemin dediklerini yapmaya çalışıyorum. Kimse hakkında kötü düşünmüyorum artık yani önyargılı değilim. Ayrıca çok doğru insan yaşamının her döneminde iyi bir arkadaşa sahip oluyor. Ama sadece bazen istiyorum ki bu yaşanmış olaylar unutulmasın. Çok anlamsız ben en çok buna üzülüyorum. Yaşanmış bütün güzel anıları unutan insanlar gibi asla olamayacağım onlara hayatta başarılar çünkü mutlu olamayacaklar. Bazen yetersiz olduğum fikrine kapılıyorum bütün yazıda da bahsettiğim gibi aslında çok anlamsız hiç kimse mükemmel değil ki.  Hayır benim tek suçum hassas bir insan olmam ben insanlara ikinci bir şansı verdikçe iyice mahvoluyor her şey. Artık özür dileyen taraf olmak istemiyorum çok anlamsız. Neyse sanırım yine kendimi daha iyi hissetmeye başladım ama baştan bir dileğim var bu sene için umarım güzel anıları hiçe sayan, her şey için sorun çıkartan ve dürüst olmayan insanlarla tanışmam. Ben kendi davranışlarıma çok dikkat ediyorum artık lütfen sizde edin.

Sevgilerle,

Düşük Bel Kot